دوره کارشناسی حرفه ای معماری داخلی یکی از دوره های آموزش عالی و هدف آن تربیت افرادی است که بتوانند فاصله تخصصی بین معمار و سطوح پایین تخصصی را در کارهای اجرایی معماری پر نماید و در زمینه طراحی به عنوان دستیار مهندس معمار همکاری نمایند. اگر معماری راحت سازی فضای زیستی انسان هاست، معماری داخلی اخص موضوع است. باید بپذیریم که معماری قادر به پوشش تمام شقوق تخصصی خود نیست و آن چنان که در تمام جوامع پیشرفته تحت عنوان کارآیی ها و یا گرایش های مختلف مطرح است در ایران هم با توجه به توسعه علمی چاره ای جز قبول حقایق و اجرای آن نداریم. با نظری اجمالی به دروس تفضیلی این رشته حداقل توانایی که بر آنان می توان قایل شد به قرار زیر است:
الف ) انتظام هنری پوسته های درون زیست کالبدی مانند:
( منازل، مساجد، فروشگاه ها، هتل ها، فضاهای مذهبی، بیمارستان ها، فرودگاه ها و ‎… )‏
ب ) انتظام هنری با سازه های سبک در کاربردهای زیستی مانند:
( بناها با سازه های سبک، پارک ها، نمایشگاه ها، یادبودها و … ) ‏
از نقطه نظر هویت ملی معماری، اقل موضوع این که اگر در گذشته مسجدی یا بنایی احداث می گردید گچ برها، مقرنس کارها، معرق کارها و… به همراه معمار و هنرمندان دیگر شقوق معماری بنا را به این پایه که هست رسانیده اند و اگر کلیت یک بنا را یک اثر معماری بنامیم، انتظام هنری پوسته های درون کالبدی آن بنا، به مراتب سهم بیشتری از انتظام پوسته ای آن بنا را داشته و در حال حاضر هم در ساختمان های امروزی دارد، به عنوان مثال در یک هتل انتظام هنری کالبدی مانند ( ورودی ها، فضاهای انتظار،اطلاعات، سالن اجتماعات، سالن ناهارخوری، راهروها، اتاق ها و سرویس ها، نماهای داخلی و خارجی، نورها، رنگ ها، کف ها، انتخاب مصالح و … ) به مراتب هزینه دارتر و زمان بر تر از طرح کالبدی آن هتل را دارد که قسمت نخست از وظایف و مسئولیت های معماران داخلی می باشد. اگر مبانی ارزشی معماری یا انتظام عملکردی را بیشتر از دیگر شقوق فعلی گروه معماران در جهان بدانیم به نظر می رسد که ریشه های انتظامی عملکرد شکل پذیری را باید از معماری داخلی جهت رسیدن به فرم های عملکردی معماری دانست.